Το βασικό πρόβλημα της χώρας είναι η παραγωγή και όχι το χρέος

Είναι καταπληκτικό το ότι τόσοι πολλοί άνθρωποι μιλάνε για τα προβλήματα της χώρας αλλά κανείς μα κανείς δεν είδα να αναφέρεται στο βασικό της πρόβλημα από όπου γεννιούνται και όλα τα υπόλοιπα.

Έτσι ο ένας θα σου πει για τα αποθεματικά των ταμείων, ο άλλος για την δόση που περιμένουμε σαν ζήτουλες να μας δώσει η Ευρώπη, ο άλλος για την υποτιθέμενη διαπραγμάτευση, κάποιος τρίτος για τις χρεοκοπημένες τράπεζες, κάποιος για το τεράστιο ύψος του δημοσίου χρέους και των ελλειμμάτων, άλλος για την απίστευτη ανεργία και την έλλειψη ανάπτυξης ή για το πώς οι περικοπές μειώνουν τον τζίρο της αγοράς και την ανάπτυξη κτλ. Και όλοι αυτοί νομίζουν ότι αυτά είναι τα βασικά προβλήματα της χώρας.

Ελάχιστοι όμως αντιλαμβάνονται ότι αυτά όλα είναι σκιές του ενός βασικού προβλήματος που είναι ότι η Ελλάδα δεν παράγει πια τίποτα. Καλύπτουμε τις ανάγκες μας με δανεικά χρήματα που χρησιμοποιούμε για να αγοράζουμε ξένα προϊόντα.

Μου έλεγε π.χ. ένας φίλος και παλιός συνεργάτης στο blog ότι το ακαθάριστο εθνικό προϊόν που παράγεται από την κινητή τηλεφωνία ξεπέρασε το προϊόν που παράγεται από τον αγροτικό τομέα! Αυτό σε άλλες χώρες θα μπορούσε να είναι πρόοδος, στην Ελλάδα όμως δείχνει την κατάντια μας.

Και φυσικά δεν αναφέρομαι σε μεμονομένα άτομα και προσωπικές ευθύνες όπως κάνουν πολλοί που χάνουν την κεντρική εικόνα.

Η Ελλάδα χρεοκόπησε διότι δεν παράγει όσο πρέπει προϊόντα που είτε μπορεί να πουλήσει στις διεθνείς αγορές ή που είτε θα μπορούσαν να ικανοποιήσουν τις ανάγκες της.  Εκεί οφείλονται όλα τα υπόλοιπα (χρέος, ελλείμματα, χρεοκοπία κράτους, διάλυση υγείας, κτλ). Το γιατί το έχω αναλύσει σε συνέχειες τα τελευταία χρόνια.

Αυτό το θέμα θα έπρεπε να είναι το κεντρικό της χώρας και όχι τα υπόλοιπα τα οποία είναι υποπροβλήματα.

Και γιατί δεν παράγει η χώρα; Επειδή υπάρχουν τα εξής θέματα:

1) Κλειστά επαγγέλματα και ρυθμισμένες δομές που δεν μπορούν να ανοίξουν ή να αλλάξουν με τίποτα. Υπάρχουν φορές που η ελεύθερη αγορά είναι παράδεισος μπροστά στην κόλαση της ανεργίας από την μια μεριά και των βολεμένων εις βάρος της κοινωνίας κλειστών επαγγελμάτων από την άλλη. Εδώ χρειάζεται κλάμα και αίμα από τους φωνακλάδες εκατομμυριούχους των κλειστών επαγγελμάτων που θα θιχτούν.

2) Ευρώ: Η Βουλγαρία προχτές δήλωσε και επίσημα-τελεσίδικα ότι δεν επιθυμεί την είσοδό της στο ευρώ. Χωρίς δικό μας νόμισμα δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ ελπίδα μακροπρόθεσμης ανάταξης της οικονομίας, τελεία και παύλα.  Με το δικό μας νόμισμα  η ελληνική παραγωγή θα αναστηθεί υποχρεωτικά για να καλύψει βασικές μας ανάγκες. Όσοι δεν το καταλαβαίνουν αυτό επειδή δεν έμαθαν τα οικονομικά που θα έπρεπε δεν φταίω εγώ. Η οικονομία έχει κάποιους κανόνες ΑΠΑΡΑΒΑΤΟΥΣ τους οποίους πληρώνουμε τώρα.

3) Επαγγελματική/Τεχνική εκπαίδευση για όλες τις ηλικίες με ευέλικτους εξ αποστάσεως τρόπους. Αν δεν βρεθεί τρόπος να επανεκπαιδευτεί ευέλικτα ο απολυμένος 50ρης και να μάθει μια τέχνη ο 30ρης που ακόμη ψάχνει πώς θα ασκήσει το ανύπαρκτο επάγγελμα που σπούδασε, τότε όλα τελείωσαν για την χώρα.

4) Το πολιτικό πρόβλημα που σίγουρα περιλαμβάνει όλα τα υπόλοιπα. Αυτό το πολιτικό σύστημα απευθύνεται σε νοητικά κατεστραμμένους ανθρώπους που δυστυχώς με την βοήθεια της προπαγάνδας και της παραπληροφόρησης και των ταμπού και προκαταλήψεων, κυβερνά ξανά και ξανά εξυπηρετώντας συγκεκριμένα μεσαία (π.χ. κλειστά επαγγέλματα) και μεγάλα (μεγάλοι διαπλεκόμενοι επιχειρηματίες) συμφέροντα . Πλέον εξυπηρετεί και ξένους διαπλεκόμενους. Στην Χρυσή Αυγή είναι άγιοι μπροστά στα πολιτικά καθάρματα που με δημοκρατικό κατευνασμό και μετριοπαθές λεξιλόγιο κοροϊδεύουν τους ανόητους και καταστρέφουν την χώρα.

Τι χρειάζεται λοιπόν η χώρα (αρχίζω αντίστροφα): Πολιτικούς με μακρόπνοα σχέδια εθνικής πολιτικής τύπου Ισραήλ και Τουρκίας, επαγγελματική/τεχνική εκπαίδευση που θα μετατρέψει τους χιλιάδες οικονομολόγους και κοινωνιολόγους σε τεχνίτες (έστω τουλάχιστον οι επόμενες γενιές να εκπαιδευτούν τεχνικά και όχι μόνο θεωρητικά), το νόμισμά μας που θα στηρίξει τα μακρόπνοα σχέδια εθνικής πολιτικής και τέλος φωτιά και τσεκούρι σε οποιοδήποτε κλειστό επάγγελμα υπάρχει την στιγμή που η ανεργία σε λίγο θα φτάσει το 40%.

Υπάρχουν και άλλα που θα μπορούσαν να βελτιώσουν την κατάσταση μακροπρόθεσμα. Την στιγμή όμως που ο ασθενής ξεψυχάει και προσπαθεί να ανασάνει απεγνωσμένα ασθμαίνοντας τότε μόνο αυτά που αναφέρω παραπάνω μπορούν να φέρουν ΑΜΕΣΟ αποτέλεσμα. Και το άμεσο σημαίνει σε 1 έτος να υπάρχει αποτέλεσμα αρχίζοντας η αντιστροφή των πραγμάτων.

Εθνική πολιτική από πολιτικούς που θα κάνουν μακροπρόθεσμα σχέδια, δικό μας νόμισμα, τεχνική εκπαίδευση, απελευθέρωση δομών και επαγγελμάτων.